Rune Belsvik - ...Ingen drittunge lenger...
Kim er ingen drittunge lenger. han er 14 år, ein vanleg tenåring på sprang inn i den vaksne verda. ei verd full av spaning for alt som er uprøvd. Saman med kameratar smugrøykjer han den første sigaretten, smakar tøft på stolen, heimlaga vin og "ser" på jentene. Og det siste gjer han nesten støtt, men tørr mest ikkje nærme seg, redd for å gjere feil i avgjerande situasjonar.Uviss og grenser. Både anger og skamkjensle plagar han når han likevel nyfiken let seg dra inn i det spennande livet ute blant kameratane.
tirsdag 14. desember 2010
mandag 6. desember 2010
DIKTSAMLINGER
Ein morgonstund i det fjerne.
Spørsmålet er
Jakke, bru, hest eller ku?
Det er et spørsmål om kor vi skal bu.
Det er ein tanke, for menn uten manke
Det er ikkje mange nordmenn som seier det tyske ordet danke.
Ein spontan mann
Stor eller liten
Tykk eller brei
Ein spontan mann, på ein forkjørsvei.
Ein spontan mann sa ein gang
Å vere eller ikkje vera
ein mann utan alle tæra.
han hadde ikkje fått på klæra
det var eit spørsmål om å vera.
Refleksjonsnotat :
Ein morgonstund i det fjerne:
Dette er eit dikt som er opent for alle tankar. Vi som forfattarar, har skreve dette diktet for at lesaren skal sitje igjen med masse spørsmål. Kor skal eigentlig denne mannen utan manke bu?
Dette diktet har både rim og rytme, så det er satt opp som et tradisjonelt dikt. Innhaldet er meir moderne sida vi tar med det tyske ordet danke. Er nok ikkje mange på 1800-tallet som hadde skjønt dette diktet. Kanskje ikkje så mange nå heller, men det er ikkje menginga å skjønne så mykje.
Spørsmålet er
Jakke, bru, hest eller ku?
Det er et spørsmål om kor vi skal bu.
Det er ein tanke, for menn uten manke
Det er ikkje mange nordmenn som seier det tyske ordet danke.
Ein spontan mann
Stor eller liten
Tykk eller brei
Ein spontan mann, på ein forkjørsvei.
Ein spontan mann sa ein gang
Å vere eller ikkje vera
ein mann utan alle tæra.
han hadde ikkje fått på klæra
det var eit spørsmål om å vera.
Refleksjonsnotat :
Ein morgonstund i det fjerne:
Dette er eit dikt som er opent for alle tankar. Vi som forfattarar, har skreve dette diktet for at lesaren skal sitje igjen med masse spørsmål. Kor skal eigentlig denne mannen utan manke bu?
Dette diktet har både rim og rytme, så det er satt opp som et tradisjonelt dikt. Innhaldet er meir moderne sida vi tar med det tyske ordet danke. Er nok ikkje mange på 1800-tallet som hadde skjønt dette diktet. Kanskje ikkje så mange nå heller, men det er ikkje menginga å skjønne så mykje.
Abonner på:
Innlegg (Atom)